Συγκέντρωση συμπαράστασης με πρωτοβουλία πολιτών
Η φωνή «σπάει» από την αγωνία. Τα μάτια γεμίζουν δάκρυα για την πατρίδα τους, τον τόπο τους, τους ανθρώπούς τους που ζουν στην Ουκρανία και που αρνούνται να αφήσουν τη χώρα και να φύγουν. Μένουν εκεί και αντιστέκονται.
Η αγωνία, η τραγωδία, τα ερωτήματα όλα αποτυπώνονται στα μάτια και τα λόγια δυο γυναικών: Της Βικτώριας και της Γιούλα. Δυο Ουκρανές που ζουν χρόνια στην Ελλάδα και που βρέθηκαν στην κεντρική πλατεία των Ιωαννίνων για να συμμετάσχουν στην συγκέντρωση συμπαράστασης που διοργανώθηκε μετά από πρωτοβουλία πολιτών.
Η Βικτώρια είναι από την Οδησσό ενώ η Γιούλα από την Μαριούπολη. Ζουν στην Ελλάδα πολλά χρόνια, αλλά η πατρίδα δεν μπορεί να ξεχαστεί.
Και οι δυο γυναίκες έχουν αφήσει στην Ουκρανία συγγενείς, φίλους, αναμνήσεις. Τη ζωή τους!
Μια ζωή που άλλαξε πριν από επτά μέρες όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία και άρχισε να βομβαρδίζει.
Μια λέξη τα λέει όλα: Αδιανόητο!
Αυτή τη λέξη χρησιμοποιεί η Βικτώρια για να περιγράψει τι γίνεται στη χώρα της καλώντας όλους να βοηθήσουν όσο και όπως μπορούν. «Αυτό που γίνεται είναι αδιανόητο. Βομβαρδίζουν πόλεις, νοσοκομεία, δεν είναι ταινία αυτό που βλέπουμε, είναι πραγματικότητα. Καθημερινά πεθαίνει κόσμος. Πώς το κάνει αυτό; Θέλω να σταματήσει ο πόλεμος» λέει, και ευχαριστεί τους Έλληνες για την υποστήριξη που της έδωσαν όλες αυτές τις μέρες «εσείς ξέρετε τι σημαίνει προσφυγιά».
Η Γιούλα με τα μάτια βουρκωμένα μιλά για την Μαριούπολη αλλά και για τον Πούτιν: «Δεν πίστευα ότι ένας αδελφός μας θα κάνει αυτό το πράγμα. Δεν φοβάται! Αυτός πρέπει να πάει στη Χάγη και να λογοδοτήσει στο δικαστήριο» είπε.
ΕΛΕΝΑ ΣΤΑΜΟΥ
