Δεκάδες μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων συγκεντρώθηκαν στον πεζόδρομο της Μιχαήλ Αγγέλου και έστειλαν το μήνυμα αυτό προς πάσα κατεύθυνση.
Τα παιδιά δείχνουν το δρόμο, τα παιδιά μαθαίνουν και την ίδια ώρα μέσα από την αθωότητά τους μας διδάσκουν: Λένε όχι στη βία! Λένε όχι στον σχολικό αλλά και στον εξωσχολικό εκφοβισμό! Λένε ναι στην αποδοχή, στην ευαισθητοποίηση και στην αλληλεγγύη.
Δεκάδες μαθητές όλων των σχολικών βαθμίδων συγκεντρώθηκαν στον πεζόδρομο της Μιχαήλ Αγγέλου και έστειλαν το μήνυμα αυτό προς πάσα κατεύθυνση.
Με πολύχρωμα μπαλόνια, αυτοσχέδια μικρά πλακάτ, με γέλια και τραγούδια και με σκετσάκια, το μήνυμα κατά της βίας στάλθηκε.
Τα πολύχρωμα μπαλόνια που κρατούσαν τα παιδιά έσπασαν συντονισμένα και ο ήχος τους έστειλε μήνυμα: Σπάστε τη σιωπή. Μιλήστε!
Όλες οι δράσεις των μαθητών σχολείων της περιοχής εντάσσονται στο πλαίσιο των δράσεων για την ημέρα κατά της σχολικής βίας και του εκφοβισμού.
Η μαθήτρια του 1ου ΓΕΛ Ιωαννίνων Μελίνα Δήμου μίλησε για την ανάγκη επικοινωνίας εξηγώντας ότι η εκπαίδευση ξεκινά από την οικογένεια και ενισχύεται εντός της σχολικής κοινότητας. Γονείς, κηδεμόνες, εκπαιδευτικοί, παιδιά. Μια αλυσίδα που ο κρίκος δεν πρέπει να σπάσει. Το μόνο που πρέπει να σπάσει είναι η σιωπή! «Εμείς θέλουμε να στείλουμε μήνυμα. Συμμετέχουμε με μεγάλη μας χαρά σε αυτή τη δράση για να πούμε όχι στη βία, όχι στον εκφοβισμό εντός και εκτός σχολείων», ανέφερε η μαθήτρια.
Ο κ. Θεόδωρος Θάνος από το Δίκτυο Σχολείων Σχολικής Διαμεσολάβησης του Παιδαγωγικού Τμήματος Νηπιαγωγών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων επικεντρώθηκε στην δράση που κάθε χρόνο διοργανώνεται στο πλαίσιο της πανελλήνιας ημέρας κατά της σχολικής βίας.
«…η δράση αποσκοπεί στην ευαισθητοποίηση των μαθητών/τριών και της ευρύτερης κοινωνίας στην καταγγελία φαινομένων βίας όχι μόνο στον χώρο του σχολείου αλλά και σε άλλα θεσμικά πλαίσια όπως η οικογένεια, ο αθλητισμός, η εργασία, κ.λπ. Η κουλτούρα αναφοράς- καταγγελίας και το σπάσιμο της σιωπής αποτελούν προϋπόθεση στην αντιμετώπιση της βίας» ανέφερε τόσο ο ίδιος όσο και η κα Τζένη Παγγέ.
Σχολική βία και εκφοβισμός
Η σχολική βία και ο εκφοβισμός που εκδηλώνεται μεταξύ των μαθητών είναι ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα. Ο όρος που χρησιμοποιείται διεθνώς για να περιγράψει το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού είναι « bullying».
Προέρχεται από το ρήμα « bully» που σημαίνει «πληγώνω ή τρομοκρατώ ή υποχρεώνω κάποιον με τη βία να κάνει κάτι που δεν θέλει». Αφορά σε μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, εντός και εκτός σχολείου. Αποτελεί φαινόμενο που ενισχύεται από τη λάθος αντιμετώπισή του, καθόσον τα περισσότερα περιστατικά αποσιωπούνται, διότι θεωρείται ότι στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου. Ωστόσο, το φαινόμενο αυτό έχει πολλές και σοβαρές επιπτώσεις, τόσο στη σωματική και ψυχική υγεία, όσο και στην ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού, ενίοτε με επικίνδυνες συνέπειες και τραγικά αποτελέσματα.
Οι πιο συνηθισμένες εκδηλώσεις ενδοσχολικής βίας είναι:
– Χειρονομίες, σπρωξιές, ξυλοδαρμοί. Φραστικές επιθέσεις, βρισιές, απειλές, προσβολές. Καταστροφή προσωπικών αντικειμένων.
-Σεξουαλική παρενόχληση, κακοποίηση.
– Αποκλεισμός από παρέες, παιχνίδια, δραστηριότητες.
Σημάδια που υποδηλώνουν εκφοβισμό
Ενδείξεις που πιθανόν να υποδηλώνουν ότι ένα παιδί έχει πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού είναι, επίσης, η μειωμένη διάθεση ή άρνηση να πάει στο σχολείο με πρόσχημα αδιαθεσία, οι αδικαιολόγητες απουσίες, καθώς και η απροσδόκητη μαθησιακή πτώση που αποτυπώνεται με βαθμούς που πέφτουν.
Στα διαλείμματα περνά το χρόνο του γύρω από τους εκπαιδευτικούς και τα γραφεία. Αλλάζει τις διαδρομές από και προς το σχολείο. Τα ρούχα του είναι συχνά κατεστραμμένα. Έχει σημάδια και μελανιές στο σώμα ή άλλες ενδείξεις επίθεσης και αποφεύγει να εξηγήσει πώς συνέβησαν.
Χάνει συχνά τα πράγματά του. Ζητάει συχνά λεφτά. Αρνείται να συμμετέχει σε σχολικές εκδηλώσεις και δραστηριότητες. Υπάρχουν επίμονες ξαφνικές αλλαγές στη διάθεσή του. Παραπονιέται για ψυχοσωματικά προβλήματα.
Ο γονιός οφείλει από την πλευρά του, να συζητά με το παιδί του για τα δικαιώματά του, τους κανόνες συμπεριφοράς στο σχολείο και τους τρόπους αντιμετώπισης του φαινομένου, να ενισχύει τη φιλία και να αναδεικνύει την αλληλεγγύη της παρέας, να ενημερώνεται από του εκπαιδευτικούς για τη συμπεριφορά του παιδιού του εντός του σχολείου, να διαβεβαιώσει το παιδί – θύμα ότι δεν ευθύνεται το ίδιο για ό,τι έχει συμβεί, να του υπενθυμίζει ότι το νοιάζεται και ότι ο ρόλος του είναι να το προστατεύει, να το παροτρύνει σε συζήτηση για σχετικά θέματα και να του εξηγεί ότι η κοινοποίηση περιστατικών δεν αποτελεί «κάρφωμα», απευθύνεται έγκαιρα στους εκπαιδευτικούς και στη διεύθυνση του σχολείου, καθώς και να ζητήσει τη βοήθεια ειδικού ψυχικής υγείας, εφόσον το κρίνει αναγκαίο.
ΕΛΕΝΑ ΣΤΑ
