Η Θεατρική ομάδα «Σύνθεση» συστήθηκε στο κοινό των Ιωαννίνων πριν από ένα χρόνο με την παράσταση «Ο Στανισλάβσκι συναντά τον Μπρεχτ». Ένα θεατρικό πείραμα που συζητήθηκε πολύ από τους θεατρόφιλους που γέμισαν τον πολυχώρο «Δημήτρης Χατζής» για δύο βράδια. Τέσσερις μήνες μετά, τόλμησε να δώσει δύο συνεχόμενες παραστάσεις σε μια πολύ μεγαλύτερη αίθουσα όπως αυτή του Πνευματικού Κέντρου και καταπιάστηκε με ένα εντελώς διαφορετικό είδος θεάτρου. Μια μουσική κωμωδία με χορό, τραγούδια, εντυπωσιακά σκηνικά, προσεγμένα κοστούμια και πολύ και αυθόρμητο γέλιο. Και το κοινό της πόλης ήταν πάλι εκεί.
«Το ταξίδι της Αντιγόνης» ήταν προγραμματισμένο να ξεκινήσει στις 17:15 το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου και να διαδραματιστεί εξ ολοκλήρου υπό το φως του ήλιου, όπως στην αρχαιότητα. Αφορμή για την παράσταση οι «Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς» και θέμα «Τέχνη και Πολιτισμός -αναζητώντας τον ελεύθερο χρόνο». Το να φτάσει μια ερασιτεχνική ομάδα από το πουθενά στην αρχαία Δωδώνη σε ένα μόλις χρόνο δεν είναι μικρό πράγμα.
Πρώτος εμφανίστηκε στη σκηνή ο σκηνοθέτης και γνωστός θεατράνθρωπος των Ιωαννίνων Γιώργος Νάκος για να καλωσορίσει τους θεατές και να τους εισάγει στο δρώμενο. Ακολούθησαν 25 ηθοποιοί οι οποίοι παρέμειναν στη σκηνή μαζί με τον σκηνοθέτη καθ’ όλη την διάρκεια της παράστασης. Ο τελευταίος λειτουργώντας ως «γέφυρα» ανάμεσα στις σκηνές από τις δύο Αντιγόνες, εντόπιζε τις διαφορές και τις ομοιότητες των δύο θεατρικών ειδών. Παρουσιάστηκαν 15 σκηνές οι οποίες εναλλάσσονταν ανάμεσα στα δύο έργα δημιουργώντας όμως μια ενιαία εικόνα. Μια ενιαία και στιβαρή Αντιγόνη που ταξίδευε μπρος και πίσω ανάμεσα στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Ανάμεσα στην αρχαιότητα και την σύγχρονη ζοφερή πραγματικότητα του πολέμου, των συμβιβασμών και των διαπραγματεύσεων. «Το μόνο που δεν είναι διαπραγματεύσιμο στον Ανουίγ» τόνισε κάποια στιγμή ο Γιώργος Νάκος «είναι η στάση της Αντιγόνης απέναντι στις αξίες της και την υποχρέωση της στο νεκρό αδερφό της».
Στόχος της ομάδας ήταν να «δείξει πως μπορεί μέσα από την ενασχόληση με την τέχνη ο ελεύθερος χρόνος του ηθοποιού να μετουσιωθεί σε αγωγή ψυχής γι’ αυτόν και τους άλλους» και τα κατάφερε περίφημα αν κρίνουμε από το χειροκρότημα και τις εντυπώσεις των θεατών. Ισορροπημένο και αρμονικό «Το ταξίδι της Αντιγόνης» κέρδισε το στοίχημα. Απολύτως λιτό και απέριττο, χωρίς περιττά σκηνοθετικά «ευρήματα» που στοχεύουν στον εντυπωσιασμό του θεατή, υπηρέτησε το κείμενο εστιάζοντας στα μηνύματα του.
Το δρώμενο λειτούργησε σε όλα τα επίπεδα. Στο θεατρικό η παράσταση ήταν δεμένη και λειτουργική με ρυθμό και αξιοπρεπείς ερμηνείες, με την πλήρη απουσία σκηνικών, φωτιστικών εφέ και μουσικής να περνούν απαρατήρητες. Στο διδακτικό του μέρος (που αποτελούσε δομικό στοιχείο της φόρμας του) ήταν επίσης πρωτότυπο, πολύ ενδιαφέρον και απόλυτα ταιριαστό με τον χαρακτήρα της εκδήλωσης που οργάνωσε το Υπουργείο Πολιτισμού και η Εφορεία Αρχαιοτήτων για τις «Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς».